*જે તે સમયે ગુજરાતી શબ્દ ભૂખડીબારશ શોધાયો હશે ત્યારે મોટાભાગના હિંદુઓ / સનાતનીઓ અગિયારશનો ઉપવાસ કરતા હશે… વળી એ સમયે અગિયારશના ઉપવાસમાં આજના જેટલું જાતજાતનું અને ભાતભાતનું ફરાળ નહિ જ કરતા હોય… એટલે અગિયારશના ઉપવાસ પછીના બારશના દિવસે પોતાના સામાન્ય ખોરાક કરતા ખુબ જ વધારે ખાતા હશે… અને સામાન્ય કરતા વધારે ખોરાક લઈને અગિયારશના ઉપવાસના દિવસના ખોરાકની તૂટની પૂર્તિ કરતા હશે !*
*અગિયારશના ઉપવાસ પછીના બારશના દિવસે વધુ પડતું ખાનારને “ભૂખડીબારશ”નું વિશેષણ લાગી ગયું હશે !*
*આ તો થઇ ભૂખડીબારશ શબ્દની ઉત્પત્તિની અને ભૂખડીબારશ શબ્દને વિશેષણ તરીકે વાપરવાની વાત.*
હવે ભૂખડીબારશના પર્યાયવાચી શબ્દો પર નજર નાખીયે તો…
*અકરાંતિયાને પણ ભૂખડીબારશ કહેવાય*
*ખાઉધરાને પણ ભૂખડીબારશ કહેવાય*
*હદ બહાર ખાનારને પણ ભૂખડીબારશ કહેવાય*
*બહુ ખાનારને પણ ભૂખડીબારશ કહેવાય*
*અનહદ ખાધા પછીયે ના ધરાય એવી વ્યક્તિને પણ ભૂખડીબારશ કહેવાય*
*ભુખડાને પણ ભૂખડીબારશ કહેવાય*
.
(આલેખન : દીપક બ. ભટ્ટ)
.
ભૂખડીબારશ એટલે એવી વ્યક્તિ કે જે કોઈપણ ખાદ્યપદાર્થ દેખાય એ ખાવા માટે હંમેશા તૈયાર હોય તેવી વ્યક્તિ – સમજોને કે *”જોગી બેઠા જપ્પે ને જે આવે એ ખપ્પે”*
*પશુમાં પણ ખાવાની મર્યાદા હોય છે કેટલાક પશુઓ કેટલીક ખાદ્ય કે અખાદ્ય વસ્તુ તરફ નજર પણ નથી નાખતા…*
આ ઉક્તિ પ્રમાણે… *”ઊંટ મેલે આંકડોને બકરી મેલે કાંકરો”*
*પણ આ ભૂખડીબારશો પશુઓથી પણ જાય એવા હોય છે…*
*ભૂખડીબારશને સારા – નરસાનું તથા શું ખવાય કે શું ના ખવાય તેનું ભાન નથી હોતું*
*ભૂખડીબારશને કેટલું ખાવું એનું પણ ભાન અને જ્ઞાન નથી હોતું*
સુરતમાં રહેતા મારા એક મિત્ર પોતાને ભૂખડીબારશ તરીકે ઓળખવામાં કોઈ શરમ નથી અનુભવતા ! 🙂🙂🙂
.
(આલેખન : દીપક બ. ભટ્ટ)
