“અટવાઈ ગયા”. કવિ- જયેશ શ્રીમાળી “શુકુન.”

અણધાર્યા અટવાયા આ જગમાં,

માપિયાના માપમાં જ મપાઈ ગયા.

ઠંડી બહુ છે ને તાપવુંય જરૂર છે,

પણ આ જગના તાપથી શેકાઈ ગયા.

થોર બાવળનો શુ વાંક આડા છે,

કુહાડીના ઘા રોજ એ ખાતાં ગયા,

માં બનવું મોતને મળવા જેવું છે.

ઉજાગરા રાત અને ભવ ના થૈ ગયા.

દર્દ મળે તો આહ ! સુખ મળે વાહ !

મોળા મીઠાં સ્વાદ રોજ ચખાઈ ગયા.

રાધા ગોપીને તો રોજ મળવું *જય* ,

કૃષ્ણના તાર તો મીરાંથી જોડાઈ ગયા.

કવિ- જયેશ શ્રીમાળી “શુકુન”