??સત્ય ઘટના??
જમીન… વાવેલા દાણા પાછા આપે કે ન આપે, બેન્ક … મૂકેલા નાણા પાછા આપે કે ન આપે, પણ.. કરેલા સારા કાર્યો તો એના મીઠા ફળ આપે ને આપે જ! સમય પાકતા ને વખત આવતા, અને તે’ય શાહુકારી વ્યાજ સાથે ને ક્યારેક ચક્રવર્તી વ્યાજ સાથે!
એક નાની સત્યઘટનાની સાક્ષી, વાંચો કથા.
વાત બહુ જૂની નથી. સ્કોટલેન્ડ માં આવેલા મોટા-મોટા ખેતરોમાંથી એક ખેડૂત, જેનું નામ ફલેમીંગ હતું. એ ઝપાટાભેર જઈ રહ્યો હતો. એને ઘેર પહોંચવાની ઉતાવળ હતી. કેમકે આજે ઘરે એક મોટું કામ કરવાનુ હતું. જો એ કાર્ય ઘરે થઈ જાય તો એને ખૂબ નફો થાય એવું હતું. એ ઘરે જલ્દી પહોંચવાની ધૂનમાં હતો.
પણ.. ત્યાં જ એના કાનમાં દૂર-દૂરથી કોઈ બાળકના કણસવાનો અવાજ આવ્યો. એના પગ થંભી ગયા. ફ્લેમિંગે વિચાર્યું, આ કોઈ બાળકનો અવાજ લાગે છે, ને એ રડે છે, કણસે છે. એટલે નક્કી કે એ એકલો જ હશે. એણે ચારે તરફ નજર કરી તો દૂર-દૂર કાદવમાં એક બાળક ફસાઈ ગયો છે, ને એ એમાંથી નીકળવાના હવાતીયા મારી રહ્યો છે.
એ જેમ-જેમ નીકળવાની કોશિશ કરે છે, એમ-એમ એ વધુ ને વધુ અંદર ફસાતો જાય છે. ખેડૂત ફ્લેમિંગે વિચાર્યું કે, અત્યારે જો આ બાળકને બહાર નહિં કાઢું તો કદાચ કંઈ ન બનવાનું બની જાય. ને જો કાઢવા જઉં તો, ઘરે જઈ મોટું કામ કરી એનો મોટો લાભ જે મળવાનો છે, એ લાભ હું મોડો પડું તો ચાલ્યો જશે એ નક્કી! પણ.. ફલેમીંગ ના મનમાં દયા હતી. દયા એટલે કોઈના દુઃખે દિલનું દ્રવી જવું.
યાદ રાખવું,
દુઃખીને જોઈ જેનું દિલ દ્રવે,
એ મોક્ષે જાય ઓછા ભવે!
ખેડૂત ફલેમીંગ ના દિલે એને આગળ વધતો અટકાવીને સીધો જ બાળકની મદદે મોકલી દીધો. એણે બાળકને ખૂબ સાચવીને કાદવમાંથી બહાર કાઢ્યો, ને પોતાના ઘરે લઈ જઈ નવડાવ્યો, ને ખવડાવ્યું. બાળક શાંત થયો, ત્યાં તો થોડીવારમાં એક મોંઘી કાર એના ઘરઆંગણે આવી ઊભી.
એમાંથી ઉતરેલા શ્રીમંતને જોઈ ફલેમીંગ કંઈ વિચારે એ પહેલા તો પેલો બાળક દોડ્યો. ને “પપ્પા! પપ્પા!” કહેતો પેલા શ્રીમંત માણસને ભેટી પડ્યો. ને એ અમીર માણસની આંખમાં આંસુ છલકાણા. એમણે દિકરાને તેડી લીધો, ને.. આભારવશ થઈ ખેડૂતની સામે ડોલરોની થપ્પી ધરી દીધી.
ફલેમીંગ ખેડૂત હતો. એ અમીર નો’તો, પણ.. દિલની અમીરાઈ હતી એની પાસે!!!
યાદ રહે,
દિલની અમીરાઈ એ દોલત પર આધારિત નથી, એ તો સ્વતંત્ર છે.
ખેડૂત ફલેમીંગ બોલ્યો, સાહેબ! સત્કાર્યનો Charge ન હોય, સત્કાર્ય તો Charger છે. જે આપણા નસીબની Low Batteryને Charging કરી દે છે.’’ ખેડૂત ફ્લેમિંગે જ્યારે વિનમ્રતાપૂર્વક પૈસા લેવાનો ઈન્કાર કર્યો, ત્યારે આ શ્રીમંત સજ્જને કહ્યું, “તો તારે મારી એક વાત માનવી પડશે. તારા છોકરાનો ભણવાનો તમામ ખર્ચ હું ઉઠાવીશ. એને જેટલું ભણવું હોય, ને જ્યાં જઈ ભણવું હોય, ભણતર નો તમામ ખર્ચ હું જ આપીશ.
ખેડૂત ફલેમીંગ આર્થિક દ્રષ્ટિએ પોતાના બાળકને શ્રેષ્ઠ શિક્ષણ આપી નો’તો શકતો. એણે નીચી નજર કરી દીધી ને પછી ઈતિહાસ રચાયો. એ ખેડૂતનો છોકરો લંડન ની પ્રખ્યાત, મોભાદાર સેન્ટ મેરી મેડીકલ હોસ્પીટલ માં સ્નાતક બન્યો, પછી વૈજ્ઞાનિક બન્યો. એનુ વિશ્વપ્રસિધ્ધ નામ, “એલેકઝાન્ડર ફલેમીંગ.”
એણે ઘણા સંશોધન કાર્યો કર્યા. ઘણી બધી દવાઓના નિર્માણ કર્યા. ને.. એક દિવસ ઈતિહાસ રચાયો. એક અતિ ધનાઢ્ય પરિવારનો દિકરો ન્યુમોનિયામાં પટકાયો. એના બચવાના ચાન્સ ખૂબ ઓછા હતા. એ જ અરસામાં એલેકઝાન્ડર ફલેમીંગે ‘પેનીસીલીન’ ની શોધ કરી, જે ન્યુમોનિયાની અક્સીર દવા સાબિત થઈ, જે આજે’ય જગવિખ્યાત છે
એ જ દવાએ આ ધનાઢ્ય પરિવારનો લાડકવાયો બચી ગયો. ને આ ધનાઢ્ય પરિવારને જ્યારે ખબર પડી કે, આ દવાના શોધનાર સર એલેકઝાન્ડર ફલેમીંગ આટલા ઉચ્ચ સ્થાન સુધી પહોંચી શક્યા, આ ઉચ્ચ અભ્યાસ કરી શક્યા, ને આટલા મોટા વૈજ્ઞાનિક બની શક્યા, એનું શ્રેય આપણા જ પરિવારને ફાળે છે, ત્યારે તેઓ ગદગદ બની ગયા.
ને.. જ્યારે આ ધનાઢ્ય પરિવાર ને સર એલેકઝાન્ડર ફલેમીંગ ભેગા મળ્યા ત્યારે બંન્ને એકબીજાના આભારવશ ભીના બની ગયા. ખેડૂત ફલેમીંગ કહે, “મારા દિકરાને તમે આટલે પહોંચાડ્યો.” ધનાઢ્ય પરિવાર કહે, “મારા દિકરાને તમે બચાવ્યો.”* અને આ ન્યુમોનિયાથી બચી ગયેલો યુવાન એટલે, “સર વિન્સ્ટન ચર્ચીલ”.
કથા તો પૂર્ણ કરીએ. પણ.. એક નિઃસ્વાર્થ ભાવે કરેલું કાર્ય ક્યારેય નિષ્ફળ જતું નથી.
? ? ? ? ? ? ?
