એક પાંદડું, જીદે ચડ્યું, થયું નિજ પરિવારથી જુદું. – સંકલન. કિન્નરી ભટ્ટ.

*ઝાડથી છૂટું પડીને એ પાંદડું ખૂબ હરખાય છે*
*હાશ ! છૂટયા હવે આ ભીડથી, મન થી એ મલકાય છે.*

*વાયુ સાથે વહેતું વહેતું આમ તેમ લહેરાય છે,*
*સૃષ્ટિ બહારની ખૂબ સુંદર છે ! એને એવું મનમાં થાય છે,*

*ઝાડ પર રહ્યાં ચિપકીને ત્યાં આમ ક્યાં રખડાય છે !*
*ત્યાં તો બસ બીજાઓ , મારી સાથે રોજ અથડાય છે,*

*અહીં તો વાયુ સાથે મજેથી ઉડીને જવાય છે,*
*ને ઝરણની સાથે ખળખળ ગીતો મજાના ગવાય છે.*

*પાણી સાથે ઉછળતાં ને કૂદતાં એ મલકાય છે ,*
*પણ સુખ ક્ષણભંગૂર છે એ એને ક્યાં સમજાય છે.*

*ઝરણમાંથી વહેતું જ્યારે કિનારે પહોંચી જાય છે,*
*જાનવરોનાં ખર નીચે જ્યારે ખૂબ રગદોડાય છે.*

*પીડાથી કણસતું એ હવે ખૂબ પસ્તાય છે,*
*ઝાડ સાથે જોડાયેલા હોવાનું મૂલ્ય એને સમજાય છે.*

*આઝાદી વ્હાલી લાગે પણ મોંઘી સાબિત થાય છે ,*
*સંયુકત પરિવાર બન્ધન નહિં પણ જીવનનો સાચો પર્યાય છે..સંકલન. કિન્નરી ભટ્ટ.